Bolivia!

Zoals enkelen al hadden vernomen, zijn Linda en ik (Krijn) er een weekje tussenuit geweest. Eén reden is dat we onze visa moesten verlengen, een andere reden is dat we erg graag naar Bolivia wilden. Op de terugweg hebben we enkele zuid-Peruaanse plaatsen aangedaan. Dit verslag beschrijft onze fantastische trip naar en van Bolivia. Deze reis kort beschrijven, bleek onmogelijk. Hopelijk kunnen jullie het opbrengen om dit verslag van begin tot eind te lezen. Wat ons betreft ligt het niet aan de inhoud van dit reisverslag en al helemaal niet aan de bijbehorende foto’s die spoedig volgen… Veel leesplezier. ;)

Twee weken geleden (de week voordat we naar Bolivia gingen) hebben we weinig bijzondere dingen gedaan/meegemaakt. In het begin van de week ging ik naar de kapper, alwaar ik werd geholpen door de meest kleine kapper die ze er konden vinden. Deze vrouw kon uiteindelijk – door telkens op de toppen van haar tenen te staan – nog enigszins een model van mijn kapsel maken. Bovendien hebben we later in deze week geskyped met oma Hoek; een gezellig online babbeltje.

Twee dagen voordat we naar Bolivia gingen, besloot het leidingwater ons niet meer te bereiken. Het gevolg was dat we gedurende 48 uur geen water hadden. Bijzonder onhandig als je je wilt wassen, douchen, koken, de wc doortrekken (!!), etc. Vooral de timing stond ons niet aan. We besloten om ons middels een ouderwetse handwas (met ‘gespaard’, gekookt kraanwater) in de gootsteen schoon te houden. Echter, een half uur voordat we zouden vertrekken vanuit Cuzco naar La Paz, was het water terug. Hosanna! Een snelle douche en een doorgetrokken WC verder (we hadden inmiddels al een briefje bij de huisbaas onder de deur geschoven, waarin stond of hij de WC wilde doortrekken :P), gingen we toch nog goedgemutst op pad.

We hadden de weken voor ons vertrek allerlei informatie ingewonnen en besloten om de gehele Bolivia-tour georganiseerd te doen. Bolivia is nu eenmaal een straatarm land (zelfs vergeleken met Peru) en de criminaliteit viert er hoogtij. Freke (ze vergezelde ons ook naar Moray en Maras) ging met ons mee naar Bolivia. De trip beloofde een aanslag op onze energie te worden, aangezien we vele (slaap)uren in bussen zouden doorbrengen.
Vrijdagavond vertrokken we vanuit Cuzco naar La Paz. Zaterdagochtend passeerden we de grens met Bolivia waar we met een trotse, nieuwe stempel in ons paspoort verder gingen. In het begin van de middag arriveerden we te La Paz. We hadden verhalen over La Paz gehoord, maar deze verhalen strookten niet met onze meningen erover: La Paz heeft weliswaar een enigszins rare stadskern, maar het is zeker niet lelijk (vooral als je het vergelijkt met het grauwe, lelijke Lima). In La Paz hadden we enkele uren de tijd om – uiteraard – te shoppen (tsjah… dat krijg je wanneer je met twee dames op stap gaat) en vervolgens vanaf een hoog gebouw een blik te werpen op La Paz, onder het genot van een kop koffie (thee voor Linda ;)).
’s Avonds zetten we koers richting Uyuni. Uyuni is dé trekpleister van Bolivia. Het ligt geheel in het zuiden van Bolivia en vanwege de zeer barre omstandigheden van de wegen, beloofde het een minder aangenaam tripje te worden dan het traject Cuzco – La Paz. Het eerste deel was prima, totdat we Oruro passeerden. Hier houden de verharde wegen op en begint de ellende: onverharde wegen met gigantische kuilen. Bovendien dien je enkele rivieren te doorkruisen, waarbij je moet hopen dat er niet te veel neerslag is gevallen, want dan kun je Uyuni simpelweg niet bereiken. We hadden geluk: het regenseizoen nadert haar end en we konden Uyuni relatief eenvoudig bereiken (zonder fatsoenlijk te slapen). Het uitzicht vanaf La Paz naar Uyuni was erg mooi: we zagen behalve vele dieren, zoals lama’s, alpaca’s, vicuña’s (allen lama-achtigen), ezels, paarden, varkens, schapen, runderen en zelfs wilde emoes ook een fraaie natuur, bestaande uit bergen, vulkanen, rivieren, meren, woestijnen en de Altiplano (het Boliviaanse, zeer hooggelegen plateau). In Uyuni aangekomen, werden we opgepikt en konden we vóór de driedaagse trip zou beginnen nog even lekker douchen.
De volgende ochtend zou het beginnen: een driedaagse tour per Jeep rondom ‘Salar de Uyuni’ (‘Zoutvlakten van Uyuni’), gelegen op de grens met Argentinië en Chili. Octavio, onze chauffeur, gids, kok en tevens automonteur, pikte ons ’s ochtends op, waarna we twee Israëlische dames oppikten. De eerste bezichtiging was de treinenbegraafplaats van Uyuni. Hier liggen tientallen treinen/ treinstellen al tientallen jaren te verroesten in ‘the middle of nowhere’. Apart om te zien en een geschikte locatie om mooie foto’s te maken. Vervolgens gingen we naar een zoutmuseum. Een indrukwekkende naam voor een simpel, klein huisje waar enkele zoutsculpturen te vinden waren. Hierna werd het tijd om de zoutvlakte te bezoeken. De zoutvlakte leverde een fascinerend uitzicht op. Overal waar je keek, zag het wit van het zout. Heel onorigineel hebben we hier hele melige foto’s gemaakt. Bij de zoutvlakte pikten we ook onze laatste metgezel op: een Duitse dame annex heks. Ze zou de groepsstemming niet bepaald verbeteren. Vanaf dit punt was ik met 5 (!) dames op stap… Na het eerste bezoek aan de zoutvlakte, zouden we naar ‘Isla del Pescado’ (‘Visseneiland’) gaan, maar vanwege de neerslag van de voorafgaande dagen, konden we dit ‘eiland in het zout’ helaas niet bereiken. Op dit ‘eiland’ schijnen cactussen van 12 meter hoog te zijn. Maarja… helaas, pindakaas. We konden wel naar ‘Ojitos de Sal’ (‘Zoutoogjes’). Wat het exact waren, weten we niet, maar het zijn een soort van kleine opborrelende bronnen in het zout, die de vorm hebben van ogen (het beste kunnen jullie de foto’s bekijken die spoedig geplaatst worden). Een fikse domper deze dag was dat we niet konden overnachten in een zouthotel (de naam dekt de lading: een hotel compleet gemaakt van zout). Wederom scheen de neerslag de dader te zijn, alhoewel wij van andere reizigers hoorden dat zij er wél hebben geslapen, waardoor wij verhaal gaan halen bij ‘onze’ reisorganisatie. We gingen nu slapen in een simpel boerenhostel op enkele uren van Uyuni.
Dag twee stond in het teken van veel pech. We waren vroeg opgestaan om allereerst een flink eind te rijden naar een vulkaan en een lagune (groot meer). Toen iedereen bepakt en bezakt was, bleek dat de motor van de Jeep het begeven had. Het gevolg was dat er een nieuwe Jeep moest komen vanuit Uyuni, wat resulteerde in een vertraging van zo’n zeven uur! De chauffeur had contact met de reisorganisatie en er werd besloten dat het programma gewoon doorgang moest vinden. De vulkaan en de bijbehorende lagune werden van het programma gehaald en we reden zonder lange stops te maken langs de diverse bezienswaardigheden. Dit waren voornamelijk (andere) lagunes. Deze bevonden zich in een schitterend uitgestrekt landschap in de nabijheid van vulkanen. Enkele lagunes werden bevolkt door flamingo’s (de Chileense, Boliviaanse en Peruaanse flamingo). Verder stopten we bij een imposante rotsenpartij. Door onze immense vertraging en doordat onze chauffeur de sloomste chauffeur van alle aanwezige chauffeurs was, sloeg de duisternis in terwijl we nog een flink eind door de Salvador Dalí-woestijn moesten tot onze overnachtingsplaats. Maar het kan erger… op een gegeven moment kwamen we een Jeep tegen die alleen deze dag al vier (!) lekke banden had gehad. Wij leenden ons reservewiel aan hen uit en besloten als een konvooi van twee Jeeps de duisternis tezamen te trotseren. Nog geen kilometer verderop kreeg de andere Jeep zijn 5e lekke band. Er werd besloten dat wij verder zouden rijden naar het Nationaal Park, alwaar we zouden overnachten, en dat we vanuit daar hulp zouden sturen om de anderen op te pikken. Toen we echter laat bij het Nationaal Park aankwamen, zeiden de parkwachters dat wij de laatsten waren die in het park mochten. Of de reizigers van de gestrande Jeep hebben moeten overnachten in de ijskoude Boliviaanse woestijn of dat een Jeep hen heeft opgehaald, weten we niet… De overnachting nabij dit Nationaal Park zullen we ons lang heugen. Tijdens ons verblijf in Peru zijn we al enige onhygiënische situaties tegen gekomen, maar dit verblijf sloeg alles. Zo’n 50 gasten sliepen op drie zalen en hadden de beschikking over twee wc’s en maar liefst nul douches. Deze wc’s hadden uiteraard geen toiletpapier (wat in Peru en Bolivia vrij gewoon is), geen water om door te spoelen en één had geen wc-bril. Bedenk daarbij dat vele reizigers reizigersziektes zoals diarree hebben en je kunt je enigszins indenken hoe hygiënisch de situatie was. Daarbij kwam dat het hier zó koud was, dat we beiden nauwelijks een oog hebben dichtgedaan. Dit ondanks dat we ons hadden ingepakt in een slaapzak en beschikten over een muts, shawl, trui van alpacawol (zeer warm) en handschoenen.
De laatste dag van onze driedaagse tour zouden we om 4 uur ’s ochtends worden gewekt om bij zonsopgang geisers te zien. Doordat onze chauffeur tot ’s nachts heeft gesleuteld aan de Jeep, besloot hij ons echter later te wekken, waardoor we de geisers later zouden zien. Dit maakte ons niet zoveel uit: de geisers waren – ook bij daglicht – geweldig om te zien. Verder bracht deze dag ons onder andere twee schitterende lagunes: ‘Laguna Verde’ (‘Groene Lagune’) en ‘Laguna Colorado’ (‘Gekleurde Lagune’). Met name de rode ‘Laguna Colorado’ was adembenemend. Door de aanwezigheid van (rode) algen is deze lagune donkerrood gekleurd. In het echt is deze lagune nog veel roder dan jullie spoedig op de foto’s kunnen zien. In deze lagune troffen we honderden (of duizenden?) flamingo’s aan. Tussen het bezoek aan deze twee lagunes door, kwamen we langs een thermaal bad. Dit natuurlijke bad lag aan de rand van een lagune en tussen enkele bergen waar tientallen alpaca’s, lama’s en vicuña’s graasden. Omdat we niet veel tijd hadden en verderop in de week een ander thermaal bad in zuid-Peru (Arequipa) zouden bezoeken, hebben we niet in dit bad gelegen, ook al zag het er zeer verleidelijk uit.
Nadat we onze Duitse medepassagier eindelijk konden dumpen in een busje met bestemming Chili, keerden we terug naar Uyuni. Dezelfde avond vertrokken we vanuit hier via La Paz naar Puno, een stad in het zuiden van Peru, op de grens met Bolivia. Wat we hier en in Arequipa en Chivay (zuidwest-Peru) hebben beleefd, kunnen jullie lezen in het volgende reisverslag. Het Boliviaanse avontuur was, ondanks enkele tegenslagen, absoluut geslaagd en heeft veel indruk op ons gemaakt.

Bedankt voor het lezen van dit grote reisverslag. Reacties worden op prijs gesteld. Groeten en alvast een fijn Pasen namens ons.

Ps. De mooiste foto’s tot dusver volgen zo spoedig mogelijk. ;)