Vervolg mini-vakantie, Puno en Arequipa

Hola todos!

Uiteraard hebben jullie met spanning afgewacht tot dit reisverslag zou verschijnen. Het verhaal van onze week vakantie was nog niet af, omdat de belevenissen van de reis in Zuid-Peru jullie nog onthouden waren.

Zoals in vorig verslag geschreven, was de eerste stop vanuit Bolivia naar Perú in Lago Titicaca, bij Puno. Lago Titiaca is ’s werelds hoogstgelegen meer (3812m) waarop gevaren kan worden, en het grootste meer van Zuid-Amerika. Omdat dit één van de dingen is die je gezien moet hebben als je in Peru bent, hebben we een twee uur durende rondvaart langs de Uros-eilanden gemaakt. De Uros-eilanden zijn rieteilanden, waar tot op de dag van vandaag mensen wonen. Erg leuk om te varen door een ‘’rietdorpje’’ op het meer, waar de mensen allemaal nog traditionele kleding dragen. Na een half uurtje varen zijn we aangemeerd bij een eilandje, met rieten huizen etc. Op dit kleine eilandje woonden ongeveer 8 mensen, waar ze ons in een kwartiertje op zeer komische wijze hebben laten zien hoe ze daar leefden of nog leven. Na 5 minuten hadden we al wel in de gaten dat het één grote poppenkast was. De gids vanaf de boot kon erg goed toneelspelen en de bewoners van het eiland waren op het tijdstip dat wij aankwamen nog niet helemaal klaar met voorbereidingen van het toneelspel. Hoewel we erg hebben gelachen, viel het toch wel een beetje tegen. Omdat Lago Titicaca zo beroemd is, hadden we wel meer verwacht dan dit schouwspel. Maar goed, we hebben nu met eigen ogen kunnen zien hoe een rietdorp op water leeft van toeristen!

Na ’s avonds lekker gegeten te hebben en een potje gekaart te hebben met z’n drieën (Freke was ook mee), konden we de bus nemen naar Arequipa. Omdat we om 5 uur ’s ochtends aan zouden komen, hadden we een hostel geregeld waar we nog even konden slapen voordat de citytour in Arequipa zou beginnen. Vanaf vertrek uit Cusco hadden we nog niet eerder in zo’n fijn hostel geslapen! FF een kort dutje gedaan om ons vervolgens klaar te maken voor de stadstour. Even zag het er naar uit dat ons reisgenootje, Freke, niet mee kon omdat ze al een paar dagen last had van buikpijn en naar de dokter ging, maar gelukkig verliep het op Peruaanse wijze en begon de tour een uur later dan gepland, waardoor we met z’n allen konden. Een 5 uur durende stadstoer stond ons te wachten, die erg veel mooie bezichtigingen van Arequipa en omgeving voor ons in petto had (zie foto’s facebook). Daarna lekker gegeten bij een balkonrestaurant rondom de Plaza de Armas (elke Peruaanse stad heeft haar eigen Plaza de Armas) en toen ons bed in gedoken om voor het eerst in dagen een fatsoenlijke nachtrust te hebben. Dag 2 bracht ons een wat rustige dag, niet verkeerd. We werden met een übertoeristische bus, met übertoeristen en een überirritante gids :p naar een bergdorpje, Chivay, gebracht. Ondertussen hadden we een paar stops om alpaca’s, vicuña’s, sneeuw en uiteraard heel veel verkoopvrouwtjes te bezichtigen. Mooie bergrit. Eenmaal aangekomen in het bergdorpje Chivay werden we als schaapjes naar een restaurant gebracht, waar we geacht werden om aan het buffet deel te nemen, maar waar wij gekozen hebben voor een lekkere hamburger. Voor veel medepassagiers leek dit het hoogtepunt van de dag en werd onze mannelijke gids ineens getransformeerd in een dominante serveerster, die alles beter wist te weten dan de werkneemsters van het restaurant. Vanaf dit moment kwam ons het woord ‘friends’, waarmee hij elke zin in het Engels begon, de strot uit haha. Overigens gebruiken ze het Spaanse woord voor ‘friends’, ‘amigos’, erg vaak in Peru, en vooral als ze wat van je willen ben je hun allerbeste vriend.
Goed, buikje vol, even tijd voor jezelf in het appartement of in het kleine dorpje, en op naar de thermale (terminale zoals Krijn ze vaak noemde :p) baden! Lekker een uurtje badderen in water van ongeveer 40 graden. ’s Avonds stond een veel te toeristisch avondje in de planning, waar we niet veel trek in hadden en Krijn zich ook niet zo goed voelde, dus hebben we met z’n drieën in een restaurantje in het centrum gegeten. Voor ons heeft het bezoek aan dit restaurantje ons erg veel lol bezorgd. Serveersters die niet wisten wat warme soep was (tot 2 keer toe opgewarmd) en zelfs in de meest basis vocabulaire niet begrepen dat ik mijn stukjes kip mee wou nemen in een bakje. Uiteindelijk een bakje gekregen en geweigerd te betalen voor de koude soep, gingen we lachend het restaurant uit. Leuk avondje haha.

Volgende dag stond de Colca Canyon in de planning! Om 5 uur in de ochtend gewekt door onze altijd vrolijke gids, voor een ontbijtje van 2 droge broodjes met jam en een sapje. Vervolgens konden we de bus instappen met de kleuterschoolmededeling ‘zelfde plek als gisteren!’. We hebben heel eigenwijs niet geluisterd en zijn ergens vooraan gaan zitten om te kunnen genieten van de geweldige uitzichten van de Colca-vallei. Met een paar stops onderweg bij kleine dorpjes, die ‘heel toevallig’ net een traditionele dans aan het uitvoeren waren of andere dingen deden om geld te verdienen, kwamen we aan bij het punt waar condors gespot konden worden. We hadden een uur de tijd om rond te lopen langs de diepe canyon. Deze canyon is twee keer zo diep als de Grand Canyon in Amerika. Waar we de condors konden zien, was de canyon zo’n 1200m diep. Condors kunnen een vleugelspanwijdte van 3m hebben, dus zeker wel een attractie om te zien. Na een half uur rond te hebben getuurd, lieten zich 3 condors aan ons verschijnen! Wat een geweldig uitzicht was het om de condors door de canyon en daarboven te zien vliegen. Fotograferen lukte bijna niet, zo snel gaan ze. In totaal hebben we er zo’n 7 gezien, toch niet voor niets gewacht, al was het wachten om condors te zien niet een hele straf in dit geweldig mooie gebied (zie foto’s facebook).

Nu we hadden gezien waar we voor kwamen, gingen we weer met de bus terug naar Arequipa. Hier nog even snel kunnen douchen in het hostel, voordat we in een 10 uur durende rit terug zouden keren naar Cusco. Wat een geweldige trip was dit! Nog steeds kijken we terug naar de foto’s met verbazing hoeveel en hoeveel mooie dingen we gezien en meegemaakt hebben. We hopen dat we dit gevoel via deze verslagen over kunnen hebben laten komen, de foto’s zullen het verhaal zeker versterken!