Het hart van Azië – Taiwan

Terwijl ik dit reisverslag aan het typen ben, zit ik heerlijk op onze gratis geüpgradede hotelkamer met balkon te genieten van de warme zeebries die niet onder de 25 graden komt in de avond. Met onze door de zon gebleekte blonde haren en bruine koppies genieten we namelijk van onze ‘vakantie’-dagen in het zuidelijkste deel van Taiwan, Kenting National Park. Voor mensen die snel jaloers zijn, gelieve niet verder te lezen, wij zijn namelijk helemaal verliefd op dit land en kunnen dan ook niet zonder veel enthousiasme dit verslag schrijven.

Nadat we een aangename vlucht hebben gehad van Shànghăi naar Taipei, kwam de temperatuur (28 graden) ons al meteen tegemoet bij het verlaten van het vliegtuig. We hadden ons voorgesteld dat we onze reis zouden afsluiten met een vakantie op het strand in Taiwan. Omdat Taiwan door China nog steeds als een soort van buitenprovincie wordt gezien, waren we erg benieuwd in hoeverre de Taiwanezen en het land zelf te vergelijken is met Chinezen en China. Na de eerste dag waren wij al van mening dat het een compleet ander land is, op het eten, uiterlijk en de taal na. Hoewel de reis door China erg interessant was, we zouden een paar – voor ons – eigenaardigheden zeker niet missen. Het spugen op straat, de drukte, het gestaar en het ongevraagd maken van foto’s bijvoorbeeld begonnen toch wel een beetje te irriteren. En wat een verademing dat spugen op stations en dergelijke in Taiwan zelfs beboet wordt, mensen ons niet meer aanstaren, geen foto’s maken en de sfeer erg aangenaam is. Misschien ligt het aan het weer, misschien de eiland-mentaliteit, misschien de koloniegeschiedenis, wie zal het zeggen, wij voelden ons na de eerste dag meteen thuis en zijn inmiddels echt verliefd geworden op het land. Uit het niets wordt ons gevraagd of we hulp nodig hebben, mensen durven hun Engels te gebruiken, men verontschuldigd zich uit beleefdheid om alles en door bijna elke Taiwanees worden we met een vriendelijk knikje begroet. Daarnaast heeft het land – voor ons – alle ingrediënten voor een perfecte reis! In het binnenland vindt je hoge bergen (3952m) met vele wandelroutes, in het noorden jungle die al begint bij het uitstappen van de metro in Taipei, witte stranden met turquoise-kleurige zee en vele fietsroutes. Je begrijpt het al, 10 dagen is veel te weinig voor ons. We snappen waarom de VOC-lieden hier ooit zijn neergestreken rond 1600. :P Weliswaar niet met dezelfde intentie en zeker niet met dezelfde respectvolle manier zoals wij hier met mensen omgaan, maar de naam die het ooit van de Portugezen kreeg, llha Formosa (prachtig eiland), is tot op de dag van vandaag nog van toepassing. En zoals ze het zelf noemen, het is misschien echt het hart van Azië.

In Taipei kwamen we vanuit de luchthaven met een shuttlebus naar het centrum, waar ons hostel op een ideale plek zat. We hadden voor drie dagen geboekt bij het flipflop-hostel. En bij aankomst werd al meteen duidelijk dat we dan ook echt alleen op flipflops (slippers) het hostel mochten betreden! Vanuit dit hostel hebben we een bezoek gebracht aan het National Palace Museum, dat een mooie collectie beelden, kalligrafische kunst en schilderijen vanuit de verboden stad in Beijing waarborgt. Omdat de hoofdstad Taipei een goede metroverbinding heeft, konden we eenvoudig afreizen naar een geweldige plek om de stad te zien, de Elephant Mountain. Vanaf hier hadden we een geweldig uitzicht over de stad, waarbij duidelijk werd hoe stad en natuur zich met elkaar heeft vermengd. Hoewel je dit uitzicht ook vanuit ’s werelds grootste ‘groene’ toren (eco-vriendelijk), de Taipei 101, op 508 meter kon bekijken, had je vanaf de berg ook hier uitzicht op. Hier ging een kleine, maar zweterige wandeling aan vooraf. Zoals de wijzen uit het oosten (Twente) zouden zeggen, ‘Dis gen wear veur ne blaank’n’ (dit is geen weer voor een blanke) met 30 graden.

De dag erop zijn we naar het ‘Miniatures Museum’ geweest. Niet per se Taiwanees, maar de maquettes van Europese en Amerikaanse oude gebouwen waren tot in detail perfect uitgewerkt. Een soort van madurodam zou je kunnen zeggen. Na het bekijken van deze gedetailleerde uitwerkingen, hebben we onze ogen in Tamsui de kost gegeven. In dit deel van de stad hebben we eerst lekker geluncht en toen een fiets gehuurd om de omgeving te verkennen. Onze route ging langs de rivier, mangrovebossen, meertjes en karaoke-tentjes waar mensen vreselijk goed vals kunnen zingen. Krijns zangkunsten zijn hierbij nog X-factorwaardig. :P Hoewel we de route niet geheel hebben kunnen vinden, waarbij het nodige gekibbel tussen ons, was de omgeving alles waard om er een paar keer ‘verkeerd’ langs heen te fietsen. Onderweg kwamen we veel fietsers, wandelaars en andere sporters (vooral honkballers) tegen. Ze zijn hier erg bewust van de voordelen van fysieke activiteit, dat is aan alles te zien. Onze route was namelijk zo’n 30km, over een pad dat alleen voor wandelaars en fietsers bestemd is. En dat was nog maar één route. Met een ijsje hebben we onszelf aan het eind van de dag beloond voor het feit dat we dit land hebben gekozen als bestemming.

Het volgende reisverslag zal de laatste zijn omdat we onze reis afsluiten op het zuidelijke deel van Taiwan, waar we zo’n 5 dagen voor hebben om vervolgens via Taipei en Shanghai terug te vliegen naar huis.