Met de nachttrein naar de panda's
Blijf op de hoogte en volg Krijn & Linda
08 Maart 2015 | China, Chengdu
(Dit stuk móést wel door Linda worden geschreven.) Eén reden om Chéngdū als uitvalsbasis te nemen, is omdat zich hier een bezienswaardigheid bevindt, die hoog op mijn verlanglijst stond. We gingen op tijd uit de veren, omdat we rond voedertijd bij het Chéngdū Research Base of Giant Panda Breeding wilden zijn. Het begon bij de ingang al goed met een korting voor studenten, waardoor ik maar €4 hoefde te betalen (Krijn overigens ook maar €8). Opgetogen en vol spanning hebben we (ik in ieder geval) meteen de bordjes ‘This way to visit the pandas’ gevolgd, om er later achter te komen dat er ook nog een echte route te belopen viel. Bij de allereerste aanblik van een bamboekauwende, op zijn kont zittende, lieve panda, genaamd Xi Lan, betrapte ik mezelf erop lichtelijk emotioneel te worden. Mijn droom, van kinds af aan, om panda’s in China te zien, is nu echt uitgekomen!
Omdat we vroeg weg waren gegaan, konden we voor de hordes Chinezen uit op ons gemak deze levende knuffelbeer bekijken. Over elke panda in het park was een informatiebordje aanwezig; Xi Lan werd getypeerd als ‘Though sweet, I am a little picky and often eat slowly. Occasionally I may show a little temper’. Na de eerste paar panda’s gezien te hebben, liepen we door naar de ontzettend schattige peuterpanda’s, die met zijn achten zaten te smikkelen van de bamboe die ze kregen. Heel fotogeniek gingen ze in een soort treintje zitten en met af en toe wat gekibbel en geduw om een verse stengel groene bamboe, aten ze vol gesmak vredelievend hun ontbijt naar binnen. Je kunt nagaan dat onze geheugenkaart in het fototoestel al snel vol begon te lopen. Toen eenmaal de horde Chinezen aan kwamen lopen – ook vol gesmak met worst op een stokje – zijn we maar de route gaan volgen om alles in het park uitgebreid te kunnen bekijken. Onder het genot van een lekkere kop jasmijnthee, koffie en toast met jam werden we helaas zelf ook als attractie-onderdeel van het park beschouwd. Sommige brutale Chinezen vonden het nodig om massaal, ongevraagd en zonder gêne, hun mobiel te voorzien van foto’s van ons, blanke westerlingen. Dat we aan worden gegaapt omdat we blank, blond en lang zijn is logisch, maar het begint inmiddels wel te irriteren dat we zonder aankondiging meerdere malen per dag worden gefotografeerd. En dan ook gewoon niet even bedankt zeggen ofzo, nee, gewoon foto maken, irritant lachen, anderen aanstoten om te laten weten dat er blanken in de buurt zijn om vervolgens nogmaals op de foto te moeten. Waar wij zelf altijd netjes even vragen of we een foto mogen maken van anderen, zijn wij waarschijnlijk gespreksonderwerp inclusief foto voor bij het avondeten… voelt een beetje respectloos op deze manier.
Uiteindelijk zijn we de route gaan volgen en zijn wel zo’n 40 à 50 panda’s tegen gekomen. En op het meest uiterste plekje van het park, waar gelukkig niet zo veel mensen naartoe gingen, konden we de allerkleinste pandaatjes bezichtigen die er op dat moment waren. En wat een schatjes, de één al slapend op een speeltoestel en de ander klimmend in de boom om daar acrobatische fratsen uit te halen en er een slaapplek van te maken. Daar hebben we dan ook de meeste tijd doorgebracht; kon niet anders. Je kon ze qua afstand zo pakken en meenemen in de rugzak, heb er nu al spijt van dat ik dat niet heb gedaan… Even verderop in het park konden we twee panda’s gevoerd zien worden. En je raadt nooit wat ze kregen: pandacake! Gemaakt van bamboe, maïs, soja en andere ingrediënten. Hoe deze gemaakt werden konden we bekijken in de ‘Panda Kitchen’. Helaas lag er geen voorbeeld om te proeven. Vervolgens namen we een kijkje in het ziekenhuis voor panda’s, maar dit stelde niet veel voor. Naast de reuzenpanda (de zwart-witte), kent het park ook een aantal verblijven voor de rode panda. Grappig is het dat de Chinezen het de kleine panda noemen, wat verklaart waarom de reuzenpanda reuzenpanda wordt genoemd. Wat actiever, een stuk kleiner en een totaal andere kleur dan de reuzenpanda kenmerkt de rode panda. Naast panda’s waren er in het park de voor ons al bekende pauwen te vinden, waarom ze hier waren is ons nog steeds een vraag maar het trok veel bekijks van Chinezen. Nadat we nog een keer een kijkje hebben genomen bij de pandapeuters en -kleuters die volop aan het spelen waren, was het toch echt tijd om afscheid te nemen omdat sluitingstijd naderde. Nog even heerlijk gegeten in het bamboe-restaurant, een bezoekje gebracht aan het museum en de laatste souvenirs gekocht (kon niet ontbreken natuurlijk), hebben we onze weg naar het hostel weer gevonden. Wat een geweldige dag! Heerlijk ontspannen, eenvoudig te vinden, veel informatie in het Engels en de lieve koppies, de grappige streken, het ondeugende karakter en de verschillende chille manieren waarop ze eten en sliepen maakten het nog mooiere beesten om te bekijken dan gedacht. Een zeer geslaagde dag waarop mijn droom is uitgekomen !
Groeten,
Linda
-
09 Maart 2015 - 11:56
Anke:
Zo te lezen was het die treinreis dus meer dan waard! Kunnen we de foto's van de panda's ook al ergens bekijken? Ik ben benieuwd! Heel veel plezier nog daar, op naar een volgende droomdag! -
24 Maart 2015 - 13:46
Krijn:
Ha, we zagen je reactie niet. Foto's uploaden gaat erg moeilijk. We wordt hier van alles geblokkeerd en het Internet is allesbehalve snel... Ik denk dat de foto's pas in Taiwan of Nederland komen.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley